Queen rules, rules of music - PART 11

- Gotowy, skarbie? - spytałam, stukając lekko w drzwi łazienki
- Już wychodzę!
- Wieeeeki trzeba na ciebie czekać - zaśmiałam się, a wtedy Joe wyszedł. Wyglądał....no wow!

- Ale przystojniak z ciebie!
- A z ciebie śliczna dziewczynka - uśmiechnął się, całując mnie w usta. Miałam na sobie o taką sukienkę:

- Dziękuję, chłopczyku - zaśmiałam się ironicznie - Idziemy?
- Jasne! - wziął mnie pod rękę i zaprowadził do taksówki.
- Czemu taksówką?
- Chyba oboje się napijemy, nie?
- Ah... no tak - oparłam głowę o jego ramię - Nie byłam jeszcze świadkiem na ślubie...
- Ja też nie! - beztrosko się roześmiał. Pokręciłam głową i umilkłam na resztę drogi...


***


Od dwóch godzin nie schodziliśmy z Perry'm z parkietu. Czy były wolne przytulańce, czy szybkie kawałki, cały czas tańczyliśmy tylko we dwoje.
Po 'When the man loves a woman' musiałam odpocząć.
- To ja pójdę się napić - powiedział Joe, uśmiechając się do mnie
- To ja też, ale szampana - odparłam i podeszłam do stolika. Nagle otwarły się drzwi, a ja dedłam. W progu stał nikt inny jak John... Miał na sobie skórzane spodnie i marynarkę, a pod nią koszulę zawiązaną przy pępku. Odwróciłam się szybko plecami, ukrywając rumieniec. Wzięłam kieliszek i napiłam się trochę, ukradkiem pożerając Johna wzrokiem. W pewnym momencie przeszedł obok mnie, traktując mnie jak powietrze. ZERO! Nawet spojrzenia! Westchnęłam, szukając Joe. Gdzie ten kretyn? Aaa, tam stoi. Ok.
Podeszłam do Meg.
- Hej - uśmiechnęłam się
- Hej! Pięknie wyglądasz!
- Ty najpiękniej, aż promieniejesz - obrzuciłam wzrokiem jej sukienkę

- Szukałam tej kiecki TYDZIEŃ! A ślubnej jeden dzień! Fuck logic! - zbulwersowała się
- Najważniejsze, że znalazłaś idealną. Jeszcze raz gratuluję tobie i.... gdzie ten zjeb? - zaśmiałam się, cmokając ją w policzki
- Tam stoi z Freddiem - pokazała mi, a ja podeszłam do nich.
- Roggie!
- I wiesz, ja wte... Cass! Ślicznie wyglądasz - pocałował mnie w rękę, a ja spłonęłam rumieńcem
- Tak, piękna sukienka! - dodał Fred, robiąc to samo co Rog.
- Chciałam ci pogratulować raz jeszcze i życzyć wszystkiego co najlepsze - przytuliłam go mocno - Fajne garniaki - zaśmiałam się. Nonono, Roger to dopiero się postarał...

 Zaczęliśmy gadać, po chwili dołączył do nas Brian, Meg, Natalie i rozmowa toczyła się na całego. Jakąś godzinę później Megan zaczęła się rozglądać.
- Co jest? - spytałam
- Szukam twojego faceta - odparła - Coś go nie widać...
- Pójdę go poszukać, jeśli mogę...
- Pewnie, idź - potaknął mi Roger. Zaczęłam sie przechadzać po sali szukając Joe.
W końcu go znalazłam... Stał z Angusem i Kirkiem, pijąc i śmiejąc się. Ok. Tyle, że wszyscy troje byli totalnie nawaleni. Westchnęłam, podchodząc do gitarzystów i ciągnąc Perry'ego za rękaw.
- Joe! - odwrócił głowę
- Ta....k?
- Ile wypiłeś?
- Ma mazde i opla... - nucił
- PEREIRA! - podniosłam głos
- Weeeź, Cass, zostaw go... - wybełkotał Hammet
- Właśśś...nie....to jest...impreza... - mruknął Young, leżąc na stole.
- Czemu się...nie napijesz?
- Bo nie chcę psuć innym zabawy - syknęłam
- Coś sztywna ta twoja panienka - zarechotał Kirk
- Na kolana i do rana - wybuchnął śmiechem Joe, a ja poczułam jakbym dostała w twarz
- Cztery razy po dwa razy... - wył Angus ze stołu. Joe objął mnie w pasie, ale odtrąciłam jego rękę
- Patrzcie, patrzcie, Perry sobie oporną przydybał... - znikąd pojawił się Lemmy Kilmister
- Jak laska nie daje, to się ją upija i heja! - wrzasnął Kirk, wychylając drinka
- Co tam upija, ona jest na moje każde zawołanie, stary... - tłumaczył Joe, klepiąc mnie w tyłek
- Oh, co z ciebie za kretyn, Perry! - fuknęłam, odpychając go od siebie i powstrzymując łzy
- No co, a może nie? Taka prywatna dziwka, czaicie bazę - mrugnął do nich gitarzysta Aerosmith, a ja odwróciłam sie na pięcie i dosłownie zwiałam, płacząc cicho.

[Teraz będzie taka nieco dziwna perspektywa, raz Cass i raz druga osoba :D Ten fragment był pisany z moją przyjaciółką Mej - buziaki dla niej ;***]


[C]
Wyleciałam z sali. Po policzkach spływały mi łzy. Ough, co za kretyn... jutro z nim pogadam i mu przemówię do rozsądku, nosz kurwa! Wyszłam na tyły budynku, było dość ciemno, ale świeciło kilka latarni...
[J]
Stałem sobie w swoim skórzanym garniaku, spokojnie odgarniając zbyt długie włosy. Zaciągnąłem się ukochanym Marlboro. Taaaaa...
[C]
Szłam szybkim krokiem, patrząc w podłogę, aż nagle poczułam, że na kogoś wpadam.
[J]
Aj! Ktoś na mnie wpadł i w tym samym momencie moje plecy spotkały się aż za mocno ze ścianą
[C]
- Jezu, ja przepra... - urwałam w pół słowa, widząc na kogo wleciałam...
[J]
Zaśmiałem się ironicznie. - Nie szkodzi.
[C]
Zagryzłam wargę. Jak dobrze, że w ciemności nie widać moich purpurowych policzków... Chciałam się odwrócić i sobie pójść, ale jakaś niewidzialna siła trzymała mnie na miejscu.
[J]
Odwróciłem się plecami do niej. Ooouuu, sama? Czyżby pan gitarzysta przestał się zachwycać?
[C]
Wbiłam wzrok w ziemię. Ough, Joe, kretynie, powinieneś tu być, a nie leżeć pod stołem...
[J]
Powolnym krokiem ruszyłem w stronę drzwi.
[C]
- John, zaczekaj! - pfff, Ty kretynko
[J]
Przystanąłem na moment - Chyba Ci się imiona pomyliły, Cassandro.
[C]
- Dlaczego? - starałam się żeby głos jak najmniej mi drżał
[J]
- John? Już nie Joe? Hm. Ciekawe.
[C]
- Joe... rozumiem, że nie mam prawa gadać z żadnym innym facetem? Poza tym, pan Perry jest niestety aktualnie....- zamilkłam
[J]
- Nie przy Tobie? Opuszcza Cię, co? Przekłada zabawę nad Ciebie? Może po prostu...NIE ZWRACA UWAGI?
[C]
On Cię tylko prowokuje, Cass, nie daj sobie... - Ma prawo się napić
[J]
- Każdy ma prawo.
[C]
- No właśnie
[J]
- A, że tak zapytam, jak Steven?
[C]
- W porządku, przecież się z nim widujesz
[J]
- Nie ten Steven.
[C]
- Ah.... - speszyłam się - Ma się dobrze, nawet bardzo, mieszka sobie aktualnie u Tylera
[J]
- To dobrze.
[C]
Kiwnęłam głową
[J]
- Cóż, no to powodzenia, Cassandro. Pozwól, że wrócę do gości. Nie martw się - Twojego ślubu też nie opuszczę.
[C]
- Jaki ślub?!
[J]
- Nie wiem, ale przyszła pani Perry zapewne będzie wiedzieć.
[C]
- Ale...ale ja... - ciekawa opcja... ślub z Joe?! Szczerze mówiąc....nie widzę tego jeszcze.... - My....nie jesteśmy....zaręczeni...
[J]
- Czas pokaże. W końcu on jest przy Tobie od zawsze...On Cię kocha...Wasz związek polega na wzajemnym wsparciu, a nie tylko mizianiu się...No to czas zrobi swoje! - byłem już w drzwiach sali
[C]
Otwarłam usta i już miałam go zbyć jakimś argumentem, ale... czy on.... przypadkiem.... cholera... on ma.... racje.... co ja pieprzę, nie ma! Przecież Joe mnie kocha i mi pomaga.... Moje piękne poczucie stabilizacji właśnie się jebło.
- Za....zaczekaj!
[J]
- Na co niby?
[C]
Zagryzłam mocno wargę. Właśnie... na co niby?
[J]
- Cassey. Cassey. Cassey. Ja Ci mówię. Szczęście Ci dopisuje. Masz tego, którego chciałaś. Cóż. Muszę iść. Trzeba pogratulować szczęścia nowożeńcom.
[C]
Czemu.... czemu mnie tak cholernie boli to, że on tak mówi?! Przemyślałam w kilka sekund jego słowa po raz drugi... coś w tym kuźwa jest....
[J]
Wszedłem do sali i mnie przytkało. Joe Perry wpijający się w usta Share Pedersen? Dobre!
[C]
Zostałam na dworze i pozwoliłam sobie na chwilę płaczu. Co jest ze mną nie tak?!
[J]
- Cassandro?
[C]
Podniosłam głowę. Ough, nie pełnym imieniem
- Tak?
[J]
- Wracaj tam. Myślę, że Perry Cię potrzebuje.
[C]
- Leży nawalony to mam to gdzieś
[J]
- Doprawdy?
Odszedłem od drzwi, odsłaniając jej widok.
[C]
Poczułam, jakbym dostała nożem prosto w serce. Otwarłam usta i stałam jak kołek, totalnie w szoku
[J]
- Ale się nie martw. On Cię kocha, prawda?
[C]
Odwróciłam się, ukrywając łzy.
[J]
Odruchowo ją przytuliłem.
[C]
Odwróciłam się, wtulając mocno w jego klatkę piersiową... kurwa, co ja robię...
[J]
- Nie płacz, Cassey.
[C]
- Jak.....mam....nie....płakać?! - załkałam głośno
[J]
- Za kimś, kto nie kochał naprawdę?
[C]
- Skąd możesz o tym wiedzieć?! Po pijaku robi się różne rzeczy!
[J]
- Taaaaak? To przypomnij sobie jedną z naszych wspólnych imprez, jak uwalony uparcie twierdziłem, że kocham Cię jak nikogo innego. Kurwa, zostało mi to.
[C]
Milczałam. Odwróciłam głowę, patrząc na Joe
[J]
Tak samo popatrzyłem na Joe, który dobierał się do Share coraz bardziej. Chuj.
[C]
Zakrztusiłam się łzami.
- Zaraz jej wjebię!
[J]
- Jej?
[C]
- Jej!
[J]
- A dlaczego jej?
[C]
- Bo sie z nim obściskuje?
[J]
- A nie ON się obściskuje z nią? Na siłę go bronisz.
[C]
- Nie bronię go!
[J]
- Bronisz. Bo gdybyś nie broniła, dostrzegłabyś to - pokazałem palcem na wyrywającą się Share i Joe'go, usiłującego pozbyć się jej sukienki
[C]
Szarpnęłam się - Puszczaj mnie, idę jebnąć jej w gębę a jego zabrać do domu!
[J]
- Oczywiście. Idź!
[C]
Spojrzałam na Joe i ogarnęła mnie rezygnacja. A niech robi co chce... - John, ja....
[J]
- Tak? Nie idziesz?
[C]
- Nie... Pogadam z nim jak się ogarnie
[J]
- Jasne.
[C]
Spuściłam wzrok - Dużo facetów....tak robi.....szczególnie....rockmanów... - usprawiedliwiałam go
[J]
Puściłem ją - Dlatego wolę soul i funk
[C]
Zawołałam - JOE!

*Joe nie reaguje*

Łzy mi popłynęły po policzkach
[J]
Wzruszyłem ramionami
[C]
Nawet jego to nie obeszło...
[J]
- Fajnie Wam się układa.
[C]
- PRZESTAŃ JUŻ!
[J]
- Bo co? Boli Cię, prawda? Mnie też bolało.
[C]
Zamilkłam
[J]
- No właśnie. Ale Ty zawsze musisz być pokrzywdzona. Zawsze.
[C]
- Co proszę?!
[J]
- Nie dałem Ci wytłumaczyć, co? To Ty mnie nie zauważyłaś.
[C]
Miał cholerną racje...
- Ale nie dałeś mi szansy...
[J]
- A Perry nie dał Ci prawdziwej miłości.
[C]
- Skąd Ty to możesz wiedzieć?!
[J]
- Widziałem za dużo.
[C]
- Ach tak? Niby co?
[J]
- Facetowi zależy na Twojej bliskości fizycznej. Ma w dupie Twoje problemy.
[C]
- Ciekawe...jako jedyny sie zainteresował po wypadku... Wspiera mnie!
[J]
- Ja leżałem pod kroplówką.
[C]
- A co Ty masz do tego? - syknęłam
[J]
- To, że byłem bliski trumny? To, że ledwo mnie odratowali?
[C]
- I? - jestem suką... - Co z tego?
[J]
- W sumie to mogli mnie nie ratować. Nikt by nie zauważył. Natomiast, gdyby Aerosmith mieli wypadek, wszyscy płakaliby za każdym członkiem. Bo u nich nie ma żadnych ludzi z przypadku - odszedłem gdzieś przed siebie, odpalając Marlboro
[C]
Zakuło mnie w sercu - Deaky, nie mów tak...
[J]
- Deaky? I co? Myślisz, że to naprawi sytuację? Jestem pewny, że gdy Joe kiwnie palcem, polecisz jak strzała. Teraz 'Deaky', bo Cię zranił.
[C]
Przytkało mnie totalnie - Ale ja...ja...
[J]
- No co? Nie tak jest? Wcale? Jasne, Cassey.
[C]
- Skoro tak sądzisz, po co ze mną rozmawiasz? - starałam się, by mój głos był obojętny
[J]
- Bo wiem, że gdzieś tam jest u Ciebie taka część, która nie chce Perry'ego.
[C]
- Widzę, że nie znasz mnie ani trochę - skrzyżowałam ręce na klatce piersiowej - Mówisz, jakbyś wiedział co do kogo czuję.
[J]
- Wiem. Znam Cię nie od dzisiaj.
[C]
- Może nie od dziś, ale ja kocham Joe - nawet nie drgnęła mi powieka
[J]
- Dobrze - odszedłem, nawet na nią nie patrząc - Ale on Ciebie już chyba nie.
[C]
- DLACZEGO ZNÓW IDZIESZ?!
[J]
- Od Ciebie.
[C]
- Dlaczego? - w moim głosie zabrzmiała histeria
[J]
- Bo sama nie wiesz, czego chcesz.
[C]
Masz racje. Nie wiem - To znaczy, że musisz mnie tu zostawiać?! - głos mi drżał bardzo słyszalnie
[J] 
- Ty mnie zostawiłaś. Bałem sie tego. Bardzo. Ale teraz sama poczujesz, jak kto jest, gdy miłość życia Cię opuszcza!
[C]
- Nie jesteś... - urwałam, uświadamiając sobie, że skłamię, kończąc to zdanie jak jeszcze przed chwilą zamierzałam
[J]
- Wiem, że nie, dlatego idź już do Joe'go - wsiadłem do samochodu i odjechałem.
[C]
Oparłam się o ścianę w zupełnym szoku. ON. SOBIE. POJECHAŁ?! TAK PO PROSTU?! Spuściłam wzrok, zastanawiając się co teraz... Joe'go siłą do domu nie zaciągnę, wróci, jak będzie chciał... Jakoś mi to obojętne w tym momencie...